Αναφέρει 10 λόγους για τους οποίους θα συνεχίσουμε να βλέπουμε την άνθιση και ανάπτυξη πολλών νέων επιχειρηματικών ιδεών στο Δίκτυο. Αλλά και το πως αρκετοί κλάδοι του έχουν ήδη να μετατρέπονται σε commodities (#4). Ιδιαίτερη προσοχή θα έδινα στα #2, #5, #6, αλλά ΚΥΡΙΩΣ στο #10:
- 10. The death of TV. (It wouldn't be a Seth Godin post if I didn't mention the death of TV, would it?) You know what killed the first crop of stupid $100 million Internet consumer service startups? Advertising. They all believed that they need to spend millions to build a brand. Today, we've got proof--every single (no exceptions!) Internet success is a success because of Unleashing the ideavirus. It's not TV ads. It's word of mouse.
2 σχόλια:
Έχω διαβάσει μόνο το Permission Marketing από τα βιβλία τού Seith Godin και παλαιότερα διάβαζα και την στήλη του στο περιοδικό Fast Company. Γράφει ωραία αλλά αρκετές φορές, κατά τη γνώμη μου, κλίνει περισσότερο προς το hype παρά προς την αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων.
Αδιαμφισβήτητα το Internet έχει τεράστια δυναμική κι ακόμη έχουμε δει πολύ λίγα πράγματα. Αυτό ισχύει, φυσικά, περισσότερο για την Αμερική και πολύ λιγότερο για την Ελλάδα. Μπορεί το Internet να είναι παγκόσμιο, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι τοπικές παράμετροι δεν διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο (π.χ. γλώσσα, συνήθειες, νοοτροπίες, οικονομικό-κοινωνικό περιβάλλον).
Σχετικά, τώρα, με το post. Αν κάτι δεν ισχύει και δεν πρόκειται ποτέ να ισχύσει είναι το σημείο #10 ("The death of TV"). Η τηλεόραση, ως διαφημιστικό μέσο, θα κρατήσει την πρωτοκαθεδρία της ες αεί.
Το Internet μπορεί, (και) από την άποψη της προώθησης, να κάνει πολλά πράγματα, αλλά δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την τηλεόραση. Και, εν αντιθέσει με τα όσα ισχυρίζεται ο Godin, ο κανόνας είναι ότι χρειάζονται εκατομμύρια δολάρια για να δημιουργηθεί ένα πραγματικά ισχυρό brand.
Για παράδειγμα, ας πάρουμε το Yahoo! που έχει δαπανήσει εκατομμύρια δολάρια και σε τηλεοπτικές διαφημίσεις και σε άλλες "παραδοσιακές" προωθητικές ενέργειες ώστε να δημιουργήσει το brand του -μέχρι και περιοδικό έβγαλε. Σίγουρα, σαν το Yahoo! και δυο-τρία ακόμη πασίγνωστα portals υπήρχαν (και υπάρχουν), άλλα portals τα οποία δεν είναι ευρέως γνωστά' τα οποία, παρεπιμπτόντως, δεν επένδυσαν τα ανάλογα χρήματα στην παραδοσιακή προώθηση. Επί τη ευκαιρία, στο Yahoo! τότε ήταν υπεύθυνος μάρκετινγκ ο Godin...
Στο τέλος του post ο Godin γράφει: "Hyperbole Alert:...No, TV isn't totally dead." Καλύτερα: No, TV will never be totally dead. Don't believe the hype.
Φίλε Σάκη,
Αν μπορούσαμε να χωρίσουμε την πρώτη περίοδο του Internet (την έως τώρα) σε φάσεις, σίγουρα θα την χωρίζαμε στην εποχή του Hype που τελειώνει με το σκάσιμο της φούσκας του 2000, και στην εποχή του αντι-hype που διαρκεί από τότε έως σήμερα.
Με λίγα λόγια, σήμερα έχουμε φτάσει στο αντίθετο άκρο και πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει με την άποψή σου.
Καταρχήν αυτό που πιστεύω ότι (ουσιαστικά) ισχυρίζεται ο Gοdin είναι ο θάνατος της τηλεόρασης όπως την ξέραμε έως τώρο, και όχι γενικά. Όμως το κυρίως μενού του #10 δεν είναι το αν θα πεθάνει ή όχι η τηλεόραση, αλλά ότι κανένα διαφημιστικό μπάτζετ δεν μπορεί να εξασφαλίσει ανάπτυξη σε μια εταιρεία, αν το προϊόν/υπηρεσία της δεν είναι ΤΟΣΟ καλό ώστε να προκαλεί την ίωση του Word of Mouse(th).
Το ίδιο το επιχείρημά του νομίζω ότι είναι ακαταμάχητο. Όλες οι φούσκες της ντοτ κομ εποχής δεν άντεξαν ούτε λίγους μήνες ζωής παρόλο που ξόδεψαν τεράστια ποσά σε διαφημιστικά κονδύλια, με πραγματικά έξυπνες στρατηγικές προώθησης. Αντίθετα, οι εταιρείες που επέζησαν -και οι περισσότερες ευημερούν- ήταν αυτές που είχαν πρώτα απ' όλα τη συνταγή να κάνουν τους ίδιους τους πελάτες τους πωλητές των προϊόντων τους.
Πράγματι, όλες οι εταιρείες της Νέας Εποχής του Internet ξόδεψαν λεφτά για διαφήμιση. Μεταξύ αυτών και το Yahoo. Κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι περάσαμε σε μια νέα εποχή του μάρκετινγκ που ξεκινάει από μια παρθενογέννεση. Όμως, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η ανάπτυξη αυτών των εταιρείων είναι ευθέως ανάλογη με τα λεφτά που ξόδεψαν σε διαφήμιση?
Τι αναλογία υπάρχει ανάμεσα στην ανάπτυξη που γνώρισε το Yahoo στα πρώτα χρόνια του και στα λεφτά που ξόδεψε για προώθηση? Πολύ περισσότερο, τι αντίστοιχες αναλογίες θα δούμε στα επιχειρηματικά μοντέλα της Google, της E-bay, ή της Amazon?
Είναι φανερό ότι το μοντέλο των Media που επικράτησε από τη δεκαετία του '50 έως και τις αρχές της δεκαετίας του '90 επιβεβαίωνε ότι αν ήθελες να γίνεις γνωστός και να περάσεις τα μηνύματά σου, έπρεπε να τα σκάσεις χοντρά στους μεγαλοκαναλάρχες και μεγαλοεκδότες που ήλεγχαν την πληροφόρηση. Ή αυτό, ή τίποτα.
Ποιός μπορεί να ισχυριστεί ότι όσα μεσολάβησαν τα τελευταία 15 χρόνια δεν πείραξαν σε τίποτα αυτό το μοντέλο? Είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι ο σημερινός καταναλωτής που έχει χιλιάδες πηγές για να λάβει την ίδια πληροφορία, αλλά και χιλιάδες μέσα να αναπαράγει την πληροφορία, δεν έχει τη δύναμη να γίνει Ο ΙΔΙΟΣ το μέσο που χρειάζεται η κάθε επιχείρηση για τη δημιουργία του brand της?
Πριν από τρία χρόνια περίπου, είχα περιγράψει αυτή την εξέλιξη όταν είχα δει κάποια σημάδια τα οποία από τότε φάνηκε ότι δεν ήταν μεμονωμένα (ΣΣ. http://ndrandakis.blogspot.com/2002_03_01_ndrandakis_archive.html). Αντίθετα, οι ενδείξεις για αυτή την εξέλιξη έγιναν πολύ περισσότερες στα χρόνια που ακολούθησαν.
Οψόμεθα....
Δημοσίευση σχολίου