Περί εκπαίδευσης ενηλίκων

Πρόσφατα έπεσε το μάτι μου σε ένα άρθρο με τίτλο You are the Audience (Εσύ είσαι το Κοινό) του Peter Block.

Το επιχείρημα του εν λόγω άρθρου είναι ότι όλοι εμείς ως κοινό σε σεμινάρια, διαλέξεις, ομιλίες κλπ., έχουμε την τάση να αναζητούμε περισσότερο στοιχεία ψυχαγωγίας παρά εκμάθησης. Θέλουμε τα εκτυπωμένα handouts, και αν δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε τον ομιλητή προτιμάμε να είχαμε μια ηχογράφηση της παρουσίασης για να την ακούσουμε αργότερα. Ο Block σημειώνει:

• "Πρέπει να σταματήσουμε να συγχέουμε το άκουσμα με την εκμάθηση. Η διαδικασία μάθησης απαιτεί κάτι από εμάς. Δεν μπορούμε να εισπράτουμε αξία (σσ. μάθηση) από κάτι στο οποίο δεν έχουμε επενδύσει. Το να καθόμαστε ήσυχοι δεν είναι επένδυση. Το να καθόμαστε παθητικά σε μια μεγάλη, σκοτεινή αίθουσα απλά επιβεβαιώνει τη διάθεσή μας να είμαστε θεατές της ζωής. Να αφήνουμε τα πράγματα απλώς να μας συμβαίνουν".

Φυσικά και συμφωνώ. Η ακοή δεν είναι εκπαίδευση. Έχοντας αφιερώσει τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση ενηλίκων, έχω διαπιστώσει ότι ο πρωτεύων παράγοντας στην εκμάθηση ενός ενήλικα είναι η ίδια του η διάθεση να συμμετέχει ενεργητικά σε μια τέτοια διαδικασία.

Από την άλλη όμως, είναι ευθύνη του εκπαιδευτή να έχει σχεδιάσει έτσι την εκπαιδευτική διαδικασία ώστε να δίνει το ερέθισμα και τη δυνατότητα στον εκπαιδευόμενο να συμμετέχει. Ο εκπαιδευτής που πραγματοποιεί τα μαθήματα εν είδει διάλεξης - μονολόγου ΔΕΝ αφήνει την εκπαιδευόμενο να μάθει, όσο και αν αυτός θέλει να συμμετέχει.

συνεπώς.....

Όταν είμαστε (οι εκπαιδευτές) μπροστά στο κοινό, το μήνυμα είναι σαφές - πρέπει να τους κάνουμε να συμμετέχουν! Να τους παρακινούμε να συμμετέχουν. Η μάθηση γίνεται πραγματικότητα όταν είμαστε συναισθηματικά συνδεδεμένοι με την εμπειρία, μετασχηματισμένοι μέσω της εμπειρίας. Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το τελευταίο, "The Exerience Economy" ένα καταπληκτικό βιβλίο.